Shox

Een nieuw type demping

In het begin van de jaren 80 nam de Air dempingstechnologie van Nike een hoge vlucht. De technologie werd oorspronkelijk eind jaren 70 geïntroduceerd op de hardloopschoenen van het merk en werd daarna toegevoegd aan een groot aantal modellen, van basketbalschoenen tot lifestyle sneakers. Nike innoveert echter altijd en het duurde niet lang voordat de ontwerpers aan een nieuwe vorm van demping begonnen te werken. Terwijl Air gebaseerd was op zachte, kussenachtige kussens gevuld met inert gas, was dit ondersteuningssysteem meer mechanisch van aard. Het stelde het ontwerpteam voor heel andere uitdagingen. Maar toen deze eenmaal waren opgelost, zorgde het ambitieuze project voor een uniek type schoen dat nog nooit eerder was vertoond. Het groeide uit tot een collectie eigenzinnige ontwerpen onder de naam Nike Shox, veranderde de sneakerwereld en maakt tot op de dag van vandaag golven in de cultuur.

Een relikwie ontdekken

Tientallen jaren later, in 2023, kreeg een groep curatoren onder leiding van de beroemde Glenn Adamson exclusieve toegang tot de afdeling Nike Archives. Dit zeldzame voorrecht werd verleend zodat het team items kon vinden voor een tentoonstelling die in 2025 zou openen in het Vitra Design Museum in Duitsland. Tijdens hun zoektocht ontdekten ze, naast prototypes en nog niet uitgebrachte ontwerpen, een vreemd uitziende contraptie. Het bestond uit een groot metalen frame met een schoen in het midden en had grote veren over de voorvoet en achter de hiel en op het eerste gezicht was het moeilijk voor te stellen waar het voor diende. Het was in feite in elkaar gezet om te onderzoeken hoe het gebruik van veren de beweging en demping van een schoen zou beïnvloeden. Dit experimentele apparaat was een overblijfsel uit de beginperiode van het Nike Shox project en vat perfect het out-of-the-box denken samen dat het project kenmerkte.

Een complexe uitdaging

De aanwezigheid van zo'n gespecialiseerd apparaat in de archieven van Nike laat zien hoe moeilijk het was om een effectief mechanisch dempingssysteem te ontwerpen, wat misschien de reden is waarom het ontwikkelingsproces zo lang duurde. Het Shox-project begon in 1984 en werd geleid door ontwerper Bruce Kilgore, die met de Air Force 1 net een van de meest iconische silhouetten van het merk had ontworpen. Kilgore's team observeerde sprinters die op de stuiterende polyurethaanbaan van de Harvard University liepen om inspiratie op te doen en voerde een aantal biomechanische tests uit om te zien of ze het materiaal konden gebruiken om hetzelfde soort reactievermogen in een schoen te produceren. In die tijd was Air Max nog niet uitgevonden en Shox cushioning zou de verbluffende opvolger van Nike Air worden, maar de ontwerpers worstelden om een formule te vinden die werkte.

De zoektocht naar energieteruggave

In het volgende decennium ging het team door met experimenteren en probeerden ze een dempingssysteem te ontwikkelen dat veel energie kon teruggeven - iets wat geen enkel schoenenmerk op dat moment had bereikt. Aan het eind van de jaren 80 meldde de New York Times zelfs dat het concept van energieteruggave "buitengewoon complex" en "slecht begrepen" was en trok de bewering van de schoenfabrikanten in twijfel dat het zelfs maar mogelijk was. Desondanks gingen de ontwerpers van Nike door met hun werk en pasten allerlei technieken toe in hun zoektocht naar een schoen met energieteruggave. Ze probeerden zelfs stalen bladveren aan de tussenzool toe te voegen, die traditioneel in de ophanging van auto's worden gebruikt, maar een bruikbaar product bleef uit en er gingen nog meer jaren voorbij zonder oplossing. Ondertussen werd Air Max een wereldwijd succes en ontwikkelde Nike het responsieve, energieteruggevende Zoom Air dempingssysteem. Uiteindelijk, met bijdragen van topontwerpers zoals Sergio Lozano - het brein achter de Air Max 95 - en dankzij moderne technieken voor schuimproductie, slaagde het team erin om een werkbaar prototype te maken. Het was nu 1997.

De Shox pilaren

Nadat ze eindelijk de Shox zool hadden geperfectioneerd, deden de ontwerpers van Nike er nog eens drie jaar over om het eerste silhouet te ontwerpen dat deze zool bevatte. Dit revolutionaire model werd uitgebracht in 2000 en heette de Nike Shox R4; een naam die inzicht gaf in het ontwerp van de schoen. De R stond voor hardlopen, wat toepasselijk was aangezien Nike al lang voorop liep in de technologie van sportschoenen, terwijl de 4 stond voor de constructie van de nieuwe demping, die bestond uit vier kolommen die bekend staan als Shox Pillars of 'pucks'. Elke pilaar zat onder de hiel en was een holle buis gemaakt van een speciaal soort polyurethaanschuim dat door zijn elastische eigenschappen de impact van de voet op de grond absorbeerde door zich samen te drukken onder het gewicht, voordat het terugveerde en energie teruggaf aan de drager toen het weer omhoog kwam. De vier zuilen werden op hun plaats gehouden tussen een paar TPU-platen onder de hiel, de ene erboven en de andere eronder, met kleine inkepingen in het midden om ervoor te zorgen dat elke zuil naar binnen drukte in plaats van naar buiten en zo de veerachtige energie zou teruggeven waarvoor ze waren ontworpen. Dit hielp om de hele Shox-structuur te stabiliseren, terwijl het traditionele Phylon-schuim de rest van de tussenzool vulde om comfortabele ondersteuning te bieden tot aan de teen.

De Shox BB4

Niet lang na de release van de R4 lanceerde Nike zijn tweede schoen met mechanische demping in de vorm van de Shox BB4. Hij werd ontworpen door Eric Avar, die een aantal van Nike's meest succesvolle basketbaltrainers van de jaren 90 had bedacht, van klassieke signature modellen zoals de Air Max Penny tot de zeer innovatieve Air Foamposite One. Avar streefde ernaar om elk van zijn ontwerpen "één gedurfde, iconische uitdrukking" te geven, waarbij hij aangaf dat het ook mogelijk was om "weg te komen met twee". Bij de Shox BB4 had hij er maar één nodig, omdat hij van de Shox-demping het middelpunt van het model wilde maken door de zuilen te versieren in levendige tinten zoals Lapis en University Red.

Een technologisch geavanceerd ontwerp

Naast de felgekleurde pilaren stopte Avar de Shox BB4 vol met hightech functies om hem te optimaliseren voor de intensieve basketbalsport. Een gedetailleerd ontwerpblad uit die tijd onthulde een aantal van deze functies, waaronder de voorvoetverstevigers die het rollen van de voet tegengingen, het bovenwerk van voorgevormd synthetisch leer met een "interne mediale anti-inversie stabiliteitsstructuur" en de visgraat buitenzool van duurzaam rubber die maximale tractie bood. Interessant genoeg werd de nieuwe demping beschreven als een "Exposed Phase heel Air-Sole unit", misschien om het te associëren met de Air-technologie die het merk zo succesvol had gemaakt. Naast deze hielunit had de BB4 een gelede Zoom Air unit in de voorvoet, wat betekende dat het twee van de meest veerkrachtige tussenzooltechnologieën bevatte. Hierdoor kon Nike in hetzelfde artikel stellen dat het "de toekomst van high-performance, cutting edge, innovatief basketbal schoeisel" was en was "ontworpen om de besten van het spel naar het hoogste niveau van explosiviteit, ritme en snelheid te stuwen".

Een futuristische esthetiek

De R4 en de BB4 trokken veel aandacht toen ze voor het eerst uitkwamen, niet in de laatste plaats vanwege hun futuristische esthetiek, die aansloot bij de gevoelens van die tijd. Het nieuwe millennium was net begonnen en er was een sterk verlangen naar producten die uit de toekomst leken te komen. De Shox Pillars hadden zeker die uitstraling, maar het slanke voorgevormde bovenwerk van zowel de R4 als de BB4 paste ook in deze trend. Dit was geen toeval, want de ontwerpers achter elke schoen hadden ruimtepakken en andere apparatuur uit de ruimte gebruikt als inspiratie. Naast het speciaal ontworpen Nike Shox logo droegen zowel de R4 als de BB4 ook het subtiele logo met vijf stippen van Nike's visionaire Alpha Project, dat begin 1999 werd gelanceerd en als doel had atleten te helpen hun prestaties te verbeteren door middel van deskundig vervaardigde kleding. Dit gaf de schoen op zichzelf al een sciencefictiongevoel, net als de glanzende synthetische materialen en metallic tinten, de vloeiende lijnen en perforaties, de reflecterende accenten en de elementen van zachte iriserende effecten. Bovendien hadden de hielkolommen het uiterlijk van ruimteraketmotoren, zodat het hele ontwerp leek op een stukje technologie dat was teruggebracht uit de toekomst.

Een ongelooflijk sportief moment

Deze combinatie van geavanceerde prestatietechnologie en een opvallend uiterlijk zorgde ervoor dat de eerste Shox-schoenen in het begin een sterke aanhang kregen. Het was echter de BB4 die echt van de grond kwam dankzij een sportmoment dat vandaag de dag nog net zo verbluffend is om naar te kijken als toen. Het gebeurde op de Olympische Spelen van 2000 in Sydney toen het basketbalteam van de Verenigde Staten voor hun 12e gouden medaille in de geschiedenis van het evenement ging. Na al China, Italië, Litouwen en Nieuw-Zeeland te hebben verslagen, kwamen de VS op 25 september naar The Dome in Sydney om hun laatste groepswedstrijd tegen Frankrijk te spelen. De wedstrijd ging de tweede helft in en de Verenigde Staten hadden al een sterke voorsprong van 15 punten opgebouwd, toen teamcaptain Gary Payton naar de hoepel duwde maar zijn schot net naast zag gaan. Terwijl de bal terugkaatste en het Franse team er met de bal vandoor leek te gaan, kwam Vince Carter uit het niets aangerend om het spel op te pakken. Carter was in de twee voorgaande NBA-seizoenen beroemd geworden, eerst door het winnen van de Rookie of the Year award in 1999 en daarna met een van de meest legendarische optredens in de geschiedenis van de Slam Dunk Contest in 2000, die hij in buitengewone stijl won na een reeks verbluffende dunks. Maar wat hij daarna deed, overtrof al deze eerdere prestaties. Hij vloog over de driepuntslijn op weg naar de ring en stuitte daar op de langste man op het veld, de 7ft 2in Fransman Frédéric Weis. Zonder te stoppen ging hij door en gebruikte zijn nieuwe Shox-trainers om hoog over het hoofd van de reusachtige verdediger heen te springen en de bal in het net te knallen.

De dodelijke dunk

Een beroemde foto van Carter's ongelooflijke dunk toont de speler hangend in de lucht boven een verbijsterde Weis, een paar glanzend witte en donkerblauwe Shox BB4's aan zijn voeten en de bal in één hand terwijl hij hem naar het net zwaait. Op de achtergrond zijn zijn teamgenoten Gary Payton en Kevin Garnett te zien, de laatste met zijn mond open van verbazing. De Verenigde Staten wonnen de wedstrijd met gemak en versloegen Frankrijk een week later opnieuw om de gouden medaille te pakken, maar Carter's verbazingwekkende dunk was misschien wel het meest memorabele moment van het toernooi en gaf veel aandacht aan de BB4. In de Franse media werd het schot bekend als "le dunk de la mort" of "De Dunk des Doods", en in de Verenigde Staten ging het de geschiedenis in als een van de meest iconische voorbeelden van 'posterization' - de handeling waarbij een speler iets zo opmerkelijks doet dat het op een poster kan verschijnen.

Het begin van een bloeiende samenwerking

Voor Weis was The Dunk of Death een pijnlijk moment, maar hij nam het goed op en toen hij werd geïnterviewd door ESPN op de 15e verjaardag van de gebeurtenis, was hij grootmoedig en zei dat Carter "het verdient om geschiedenis te schrijven". Hij zei ook dat 25 september 2000 de dag was waarop hij "leerde dat mensen kunnen vliegen". Ondertussen was het voor Carter een beslissend moment in zijn carrière dat het begin betekende van een langdurige samenwerking met Nike, een samenwerking die ongelooflijk belangrijk voor hem was nadat hij eerder dat jaar zijn 10-jarige contract met Puma had opgezegd. Vanaf dat moment werden Shox modellen vaak gebruikt als zijn signature schoenen en verscheen hij samen met teamgenoot Gary Payton in een serie tongue-in-cheek commercials die de veerkracht van het Shox support systeem lieten zien. Nike maakte gebruik van Carter's buitengewone Olympische dunk, die op zichzelf al de perfecte reclame voor de technologie was, en produceerde een marketingcampagne die grotendeels gebaseerd was op één enkel geluid: de 'boing' van de Shox Pillars. Het geluid was overal te horen in de tv-reclames, waarin te zien was hoe Carter over mensen heen sprong om een slam dunk te maken, en het woord verscheen als enige tekst op posters die de Shox promoten.

De Shox VC 1

In 2001, na deze pakkende campagne, werd Carters eerste signature schoen, de Shox VC 1, uitgebracht. Gemaakt door de toenmalige Design Director van Nike Basketball, Aaron Cooper, die zichzelf had gevestigd als een sterke creatieve stem binnen de divisie nadat hij in 1994 was begonnen als Senior Designer, zou het volledige Shox demping bevatten, maar de ingenieurs konden geen werkbaar product maken op tijd voor de geplande release. Daarom had het vier Shox Pillars in de hiel, net als de BB4, terwijl het innovatieve bovenwerk bestond uit een nauwsluitende bootie van mesh, omsloten door een laag Foamposite. Deze combinatie van een duurzame, aerodynamische buitenkant, een sokachtige binnenkant en een verende zool zorgde ervoor dat Carter met meer snelheid, vlucht en veerkracht bewoog dan ooit tevoren. Ondertussen werd de minimale buitenkant geaccentueerd met zowel het Nike Shox logo als de vijf spots van het Alpha Project, en werd hij vastgezet met een nieuw barrel lace-lock systeem, ontwikkeld door Cooper en vervolgens gepatenteerd door Nike.

Uitbreiding van de Shox serie

In hetzelfde jaar dat de VC 1 werd uitgebracht, vernieuwde Nike ook de Shox hardlooplijn, eerst met de R4+, die een bovenwerk van gaas en een sluitsysteem met rits had, en daarna met een model dat de Shox NZ werd genoemd. Er werd ook een speciale Shox trainingsschoen gemaakt, de XT, met nog eens drie Shox Pillars op een rij onder de middenvoet voor in totaal zeven ondersteunende kolommen. In 2002 vond de Shox-technologie zijn weg naar een honkbalschoen, toegepast op de signature lijn van All-Star speler Ken Griffey, wiens eerdere schoenen altijd waren voorzien van Air Max demping. De meest innovatieve silhouetten waren echter opnieuw die van Nike Basketball, waarvan de ontwerpers er eindelijk in slaagden om de Shox demping over de volledige lengte van de zool aan te brengen op de Shox VC 2. Het elegante uiterlijk van de VC 2 was gebaseerd op een Bentley en het avant-gardistische ontwerp beïnvloedde Andy Caine om bij het merk te komen werken. Hij zou later opmerken dat de schoen "complex en simpel tegelijk" was en werd uiteindelijk Nike's VP Footwear Design.

Een veer in zijn stap

Om de energieteruggevende bounce van Carters tweede signature schoen te laten zien, produceerde Nike nog een luchtige commercial met de speler van Toronto Raptors in de hoofdrol. Hij springt energiek in een boom om de kat van een vrouw te redden voordat hij een dief aanhoudt, danst met een vrouw op straat en voert een reeks acrobatische bewegingen uit. Aan het einde gaat hij door een deur met de tekst "Raptors Basketball" voordat hij zijn paarse pak uittrekt om te laten zien dat hij daaronder zijn basketbalkleding draagt en het veld op rent om een wedstrijd te spelen. Net als de eerdere reclames benadrukte dit de prestatiemogelijkheden van Nike's Shox basketbalschoenen, die nu door verschillende NBA-spelers werden gedragen, waaronder All-Star Jason Kidd, die samen met Carter de hoofdrol had gespeeld op de Olympische Spelen van 2000.

De Shox Stunner

Niet alleen de VC-modellen waren populair: een ander ontwerp van Cooper, de Shox Stunner, werd beschouwd als een van de beste Shox basketbalschoenen. Deze zeer geavanceerde trainer kwam tot stand nadat Cooper en collega-ontwerper Eric Avar ervoor kozen om hun vertrekkende collega David Bond te eren met een speciale schoen gewijd aan de creatieve invloed die hij had gehad op Nike Basketball gedurende de meer dan tien jaar dat hij bij de divisie werkte. Om de schoen te maken, stelden ze een verzameling high-performance kenmerken samen van enkele van de meest invloedrijke silhouetten van het merk van eind jaren 90 en begin jaren 2000, zoals de Nike Air Penny IV, de Air Flightposite, de Air Kukini en de Air Presto. In plaats van de Stunner een Air zool te geven, zoals al die andere ontwerpen, besloten Cooper en Avar de schoen te onderscheiden met Shox demping, waarmee ze lieten zien hoe gerespecteerd de technologie in die tijd was.

Een invloedrijke schoen

Na de release werd de Stunner ongelooflijk populair. Hij werd gedragen door bekende NBA All-Stars als Tim Hardaway en Baron Davis, WNBA All-Star Sue Bird en de hele line-up van de Maryland Terrapins, die nog een geweldige reclame voor de Shox-technologie maakten toen ze in 2002 het allereerste NCAA-toernooi van het team wonnen terwijl ze de schoen droegen. Cooper's intelligente ontwerp werd ook geleverd met een rubberen polsband die zeer gewild werd en uiteindelijk de enorm succesvolle Livestrong Foundation armband beïnvloedde, die zelf een wereldwijde rage voor dit type accessoire startte.

De opkomst en ondergang van Shox demping

Nike's Shox-trainers bleven populair tot halverwege de jaren 2000, toen de serie werd uitgebreid met nog meer modellen van Vince Carter. Dit culmineerde in 2006 in de Shox VC 5. Andere nieuwe ontwerpen waren onder andere de Shox TL, waarvan de naam was gebaseerd op de 'totale' Shox-dekking die werd geboden door de twaalf kolommen over de lengte van de zool. De tenniswereld kreeg ook een Shox-ontwerp toen Serena Williams de Shox Glamour droeg op Flushing Meadows in 2004, terwijl de stevige Shox Bomber in 2005 werd uitgebracht als nog een basketbalmodel, ditmaal gedragen door Indiana Pacers-ster Jermaine O'Neal. Ondertussen verschenen Shox-schoenen in de populaire cultuur omdat Hugh Laurie ze vaak droeg toen hij het cynische genie Dr. Gregory House speelde in de zeer gewaardeerde tv-serie van zijn personage. In 2006 raakte de technologie verwikkeld in een controverse toen Nike suggereerde dat het concurrerende schoenenbedrijf adidas enkele onderdelen van de Shox-zool had gekopieerd om zijn eigen a3-demping te maken. Er werd een rechtszaak wegens patentschending tegen adidas aangespannen, die uiteindelijk in 2007 buiten de rechtbank om werd geschikt. Tegen die tijd was het argument echter betwistbaar omdat Shox op de een of andere manier zijn aantrekkingskracht had verloren en de technologie uit de mainstream was verdwenen.

Een ondergrondse aanhang

Na 2006 waren Shox-schoenen lang niet meer zo populair als voorheen en de ontwerpers van Nike stopten met het gebruik van de mechanische demping in nieuwe sneakerontwerpen. Sommigen suggereerden dat dit kwam door het onconventionele uiterlijk, terwijl anderen beweerden dat de demping niet zo veerkrachtig of comfortabel was als het merk suggereerde. Wat de reden ook was, Shox verdween lange tijd van de radar en behield alleen een aanhang in verschillende subculturen in Europa, waar het werd gedragen door bepaalde groepen voetbalfans. Ondertussen werd het in het Verenigd Koninkrijk een belangrijk onderdeel van de underground grime-scene, waar de gewaagde, kenmerkende look van de Shox Pillars een sterk fashion statement maakte en leden van de subcultuur in staat stelde een identiteit op te bouwen die hen met elkaar verbond. Als gevolg daarvan werd er een zeker street-cred verbonden aan modellen zoals de Shox R4, die een rebels alternatief bood voor mainstream modetrends, zelfs toen het door de meerderheid van de sneakerfans werd vergeten.

Een rustige periode

In de jaren 2010 waren er kleine glimpen van de Shox te zien met verschillende NZ-kleurstellingen die rond 2014 en 2015 uitkwamen, naast een zwarte en gouden Shox TLX Mid, maar deze kregen niet veel aandacht. Het merk experimenteerde zelfs met radicalere ontwerpen, waaronder de onuitgebrachte Air Force 1 Shox, die uiteindelijk werd gekocht door een voormalige Nike-medewerker op een online veiling. In 2018 deed Nike een meer gezamenlijke poging om de technologie te vernieuwen via een nieuw model genaamd de Shox Gravity. De bijgewerkte esthetiek bevatte gladde cilindrische kolommen in een frame onder de hiel, waardoor een nieuwe Shox look ontstond die deed denken aan een prototype uit 1991 uit de ontwikkelingsfase van Kilgore. Dit werd vervolgens gecombineerd met geavanceerde Nike technologieën zoals Flyknit en Flywire om de schoen duurzamer en comfortabeler te maken.

Terug in de schijnwerpers

De Gravity boekte enig succes, maar het was de verbluffende samenwerking met Comme des Garçons in 2019 die de Shox weer echt in de schijnwerpers zette. Door gebruik te maken van de trend voor volumineuze Y2K-lopers die eind jaren 2010 ontstond, creëerde CDG samen met Nike twee supergrote versies van de Shox TL uit 2003. Deze hadden een nog excentriekere look dan het origineel, met grof gesneden bovenwerk van mesh, rebelse details en oogverblindende Comme des Garçons-kettingen rond de middenvoet. Dit opvallende ontwerp paste perfect bij de out-there uitstraling van de Shox demping onder de voet en was een geweldige manier om de historische technologie opnieuw in de sneakercultuur te introduceren.

Eerbetoon aan de grime scene

Naast de CdG x Shox sneakers koos Nike ervoor om de historische band tussen Shox en de grime scene van het Verenigd Koninkrijk te eren door samen te werken met de Brits-Nigeriaanse rapper en platenproducer Skepta. Skepta, een prominente grime MC in de jaren 2000 en 2010, koos het TL-model omdat hij "altijd alle kinderen met Shox zag" als hij naar het noordwesten van Engeland reisde en hij wilde vieren wat voor hem "een echte straatschoen" was. Zijn ontwerp bevatte elementen die een eerbetoon waren aan zijn Nigeriaanse erfgoed, waaronder een krachtige leeuwenprint op de binnenzool. Dit opvallende motief is geïnspireerd op de Isiagu-kleding van het Igbo-volk in Nigeria, die symbool staat voor macht, autoriteit en trots. Skepta werd in april 2018 benoemd tot Nigeriaans opperhoofd, dus zijn Shox TL werd gemaakt om dit feit en de roots van zijn familie te eren, terwijl hij het land ook verbond met de rest van de wereld met behulp van de kracht van cultuur.

De comeback begint

Deze twee memorabele samenwerkingen vormden een nieuwe basis waarop Nike een collectie Shox-sneakers voor de volgende generatie kon bouwen. De R4, de BB4 en de TL werden allemaal opnieuw geïntroduceerd, samen met exclusives voor dames zoals de Enigma en de Nova. Dit moedigde Vince Carter, die nu de laatste twee seizoenen van zijn prachtige NBA-carrière bij de Atlanta Hawks speelde, aan om weer met Shox-sneakers het veld op te gaan. In 2019 produceerde Nike zelfs drie edities van de TL met de Braziliaanse voetballer Neymar, terwijl de Canadese rapper Drake ook werd gespot met een paar R4's tijdens zijn 2019 Assassination Vacation Tour, toen de comeback van de Shox in een stroomversnelling kwam.

Modieuze samenwerkingen

In 2020 was er een proliferatie van Shox kleurstellingen, en na een rustig 2021, zag een andere samenwerking in 2022 dat Nike partner Supreme twee versies ontwierp van een vroeg Shox silhouet bekend als de Ride 2. Deze witte en rode sneakers belichaamden de Ride 2. Deze witte en rode sneakers belichaamden de retro look van de Y2K runner met hun mix van mesh en vloeiende leren overlays op een dikke middenzool, en zoals de meeste Supreme x Nike samenwerkingen, bleken ze erg populair. Rond dezelfde tijd toonde de Britse ontwerpster Martine Rose haar unieke kijk op de lijn als onderdeel van haar Spring 2023 collectie tijdens de London Fashion Week in juni 2022. Inspelend op haar favoriete stijl van muiltjes, maakte Rose de hiel van haar ontwerp, bekend als de Shox Mule MR4, open en verhoogde ze de hoogte van de Shox zuilen om het meer een platformgevoel te geven. Ondertussen sierden elegant borduurwerk en subtiele merkopdrukken het bovenwerk voor een geraffineerde look die het ontwerp veel bijval in de modewereld opleverde en leidde tot de release van nog eens drie levendige kleurstellingen in 2023.

Een nieuw tijdperk voor Shox-technologie

Nadat de Shox-schoenen het grootste deel van de jaren 2010 niet de aandacht hadden getrokken van sneakerfans of casual dragers, werden ze begin jaren 2020 eindelijk weer populair en brak er een nieuw tijdperk aan voor de decennialange dempingtechnologie. Nike bouwde voort op de populaire samenwerkingen van 2022 en 2023 en richtte zich opnieuw op de klassieke Shox-ontwerpen, met een retro-versie van de OG R4 die in 2024 werd uitgebracht, naast een groot aantal nieuwe kleurstellingen en nog meer Shox TL's, die sinds 2019 een vast onderdeel waren van de vernieuwde Shox-lijn. Bovendien kwam de Shox Ride 2 voor het eerst terug als algemene release na het succes ervan als samenwerkingssneaker twee jaar eerder. Met alle hype van de voorgaande jaren waren deze releases een groot succes en de radicale sneakers drongen door in de cultuur en verschenen aan de voeten van beroemdheden zoals hiphopster Kendrick Lamar, die iedereen verraste toen hij opdook bij The Pop Out: Ken and Friends in de originele Comet Red kleurstelling van de R4. Een golf van sociale media activiteit volgde toen zijn fans online gingen om te discussiëren over de onconventionele keuze van de invloedrijke muzikant voor zijn sneakers, en plotseling had iedereen het weer over de Shox.

Een technologie die zijn tijd ver vooruit was

Gebeurtenissen als deze laten zien hoe raadselachtig Nike's Shox dempingssysteem is en altijd is geweest, want meer dan twintig jaar nadat het voor het eerst werd uitgebracht, blijft het sneakerliefhebbers over de hele wereld boeien. Hoewel de technologie in eerste instantie was bedoeld als alternatief voor en misschien wel opvolger van Nike Air, is het de unieke esthetiek van de kenmerkende Shox Pillars die de meeste fans heeft getrokken. Dit is ook wat Shox relevant houdt, zelfs in de aanwezigheid van meer lichtgewicht energieteruggevende schuimen zoals Nike React. Ondanks het bestaan van zulke geavanceerde dempingssystemen hebben de Shox-silhouetten een plek in de moderne sneakercultuur veroverd, zowel onder degenen die zich ze nog goed herinneren uit de jaren van Vince Carter als binnen de nieuwe gemeenschap van fans die dol zijn op hun gedurfde ontwerpen. Zelfs aan het begin van het millennium waren deze schoenen hun tijd ver vooruit, maar vandaag de dag weten ze nog steeds hetzelfde gevoel op te roepen met hun futuristische stijl en verende zolen.