Nike Janoski

Janoski

Stefan Janoski skate met een verrassend ontspannen stijl, waarbij hij gewaagde trucs uitvoert met een moeiteloze gratie die ze bijzonder indrukwekkend maakt. Dit heeft hem bewondering en respect opgeleverd binnen de skategemeenschap. Ondertussen is hij in zijn persoonlijke leven een man met een creatieve geest, die al sinds zijn jeugd van kunst houdt. Tot op de dag van vandaag onderhoudt hij een aantal artistieke hobby's, zoals schrijven, muziek maken, beeldhouwen en schilderen. Eind jaren negentig bracht de combinatie van zijn liefde voor skaten en deze aangeboren creatieve energie een opmerkelijke schoen voort: de gevierde Nike Janoski.

De in Californië opgegroeide Janoski kwam in 2002 bij Nike werken als onderdeel van de drive om de skateboardafdeling, Nike SB, op te zetten met deskundig advies van skaters. Na verloop van tijd realiseerde het merk zich dat Janoski een begaafde, gepassioneerde kunstenaar was met concrete ideeën over wat hij wilde in een skateschoen en een standvastige, directe houding ten opzichte van zijn werk. Kortom, ze hadden de perfecte man gevonden om hun volgende skatemodel te ontwerpen. Zo begon een legendarische samenwerking die de richting van Nike's skateafdeling zou veranderen.

In die tijd hield Janoski niet van de meeste skateschoenen, dus toen Nike hem een potentieel ontwerp voorlegde, wees hij het af op basis van zowel stijl als nut. Hij was vastbesloten zijn eigen schetsen te maken, gebruikmakend van de artistieke vaardigheden die hij zijn hele leven had ontwikkeld. Als jongere was hij opgegroeid in een skatescene die schoenen omarmde die niet voor de sport waren gemaakt, maar er toevallig goed op pasten. In de jaren '90 bracht Nike nieuwe basketbalontwerpen uit met dikkere zolen die niet het gevoel van verbondenheid met het board boden dat zoveel skaters in eerdere modellen hadden gewaardeerd, waardoor ze minder populair werden binnen de scene.

Janoski wilde de dunnere zool terugbrengen en vermijden wat hij zag als de over-padding die veel ontwerpen uit die tijd trof, om een schoen te maken die aansloot bij de behoeften van zijn gemeenschap. Hij begon met het maken van handgetekende afbeeldingen van zijn perfecte skateschoen en na een proces van samenwerking met Nike's Senior Creative Director, James Arizumi, en Kevin Imamura van Nike Footwear, vond Janoski precies wat hij wilde. Het ontwerp toonde een minimalistisch silhouet dat er totaal anders uitzag dan andere door Nike gebouwde schoenen. Het had zeer bijzondere eisen: er mochten geen overbodige elementen zijn en er mocht slechts minimale stof worden gebruikt. Hij vroeg om een platte teen, een tong zonder extra vulling en een papierdunne buitenzool, zodat hij de plank onder zijn voeten kon voelen.

Voor Janoski waren dit fundamentele aspecten van het ontwerp, maar zijn minimalistische benadering stond wat ver af van Nike's toenmalige streven om met elk nieuw model spannende technologische vooruitgang te tonen. Nike had iets meer hi-tech verwacht, zoals hun andere samenwerkingen met atleten, niet een minimaal ontwerp dat teruggreep naar een vervlogen tijdperk. Janoski liet zich echter niet afschrikken. Voor hem was Nike een merk dat kon breken met conventies. Hij wist precies hoe de schoen eruit moest zien en maakte zich geen zorgen dat hij de deal zou verliezen. Uiteindelijk ontwierp hij hem vanwege zijn passie voor skaten, niet voor roem of erkenning. Als hij zijn eigen schoen wilde hebben, moest het iets zijn waar hij van hield, anders had het geen zin. Door deze aanpak kon hij zonder aarzelen zijn mannetje staan en uiteindelijk stemde het merk in met zijn suggesties. Het enige compromis dat Janoski sloot was de toevoeging van een swoosh aan het bovenwerk, waarbij hij het met Arizumi eens was dat het een goed idee was om te benadrukken dat dit een Nike ontwerp was, omdat het zo anders leek dan al hun andere schoenen.

Nadat overeenstemming was bereikt over het ontwerp, werd het prototype naar de fabriek gestuurd voor productie. Het was zo uitgekleed dat Nike aanvankelijk te horen kreeg dat het niet geproduceerd kon worden, omdat het te laag bij de grond was om legaal geproduceerd te worden. Met vertrouwen in het eenvoudige maar onconventionele ontwerp van de Nike Janoski tekende Nike een aantal verklaringen van afstand waardoor de schoen kon worden gemaakt - een beslissing waar ze in de jaren daarna zeker geen spijt van zouden krijgen.

Toen de Nike SB Zoom Janoski in 2009 in de schappen kwam, stond hij simpelweg bekend als de 'Janoski'. De liefde van de skater voor zijn sport scheen door in het praktische karakter ervan, evenals zijn begrip voor de behoeften van zijn leeftijdsgenoten. De sobere stijl, het gebrek aan demping en de veelzijdigheid maakten hem enorm populair, dus het duurde niet lang voordat er meer besteld moesten worden om aan de groeiende vraag te voldoen. Binnen de skategemeenschap was de sleutel tot het succes het skatespecifieke ontwerp. In overeenstemming met zijn minimalistische esthetiek had de schoen heel weinig technologie behalve een gevulkaniseerde rubberen zool, een onderdeel dat al tientallen jaren bestond. Hoewel het de eerste keer was dat deze aan een Nike SB schoen werd toegevoegd, was het voor een skater volkomen logisch om dit type zool te gebruiken, omdat hij uitstekende grip bood en het gevoel gaf dat er bijna niets was dat de rijder van het board scheidde. Hij was ook verrassend duurzaam en gemakkelijk in te rijden, zodat je er bijna meteen uit de doos op kon skaten.

Het model trok niet alleen de aandacht van veel skaters, maar werd ook populair buiten skatekringen. De eenvoud die in het ontwerp was verwerkt was zijn grootste kracht, want het was veelzijdig genoeg om een brede aantrekkingskracht te hebben. Het was ook gemakkelijk te produceren, waardoor het veel betaalbaarder en toegankelijker was dan veel andere modellen. Janoski zelf was ook een grote fan van de schoen. Met zijn slanke tong, zijn lange platte teen en zijn ultradunne zool was het precies waar hij op hoopte. Hij was er zelfs zo door gecharmeerd dat hij in het oorspronkelijke paar dat hij van Nike kreeg skatete tot het te versleten was om te gebruiken.

Sinds 2009 zijn er vele versies van de Janoski uitgebracht, waarbij Nike enkele van zijn meer hi-tech innovaties heeft toegevoegd aan recentere versies. Hij heeft een Air Max makeover gekregen, die een van de populairste Nike SB releases ooit bleek te zijn, er is Zoom technologie aan toegevoegd en hij is in talloze samenwerkingen gebruikt. Om zijn tienjarig bestaan te vieren kwam er een Remastered Collection uit in vier verschillende stijlen: slip-on, klittenband, low-top met vetersluiting en mid-top met vetersluiting, waarmee opnieuw zijn veelzijdigheid werd aangetoond. Janoski haalde Nike zelfs over om enkele RM ontwerpen zonder swoosh uit te brengen, waardoor hij eindelijk de ultieme minimalistische skateschoen kreeg die hij altijd al wilde.

Het eenvoudige ontwerp van de Janoski oversteeg eerdere skatemodellen en werd een van de best verkopende skateboard-silhouetten van Nike. Hij werd gecombineerd met een enorme verscheidenheid aan Nike modellen en genoot in zijn leven een opmerkelijke populariteit. Net als de man zelf is de Nike Janoski een waar icoon van zowel de skateboardgemeenschap als de rest van de wereld.