Nike Blazer

Blazer

Nike kwam voor het eerst op de basketbalmarkt in 1973 met de Nike Blazer. De kern van het ontwerp bestond uit een leren bovenwerk, waarvan het effen witte oppervlak de perfecte plaats was om het logo van het jonge merk te laten zien, dat pas twee jaar eerder was ontworpen. NBA-spelers beschouwden deze basketbaltrainer als een superieur product vanwege de stevige maar ademende nylon tong met rooster en het vulcaniseerde rubberen profiel met hoge tractie. Het minimalistische uiterlijk zorgde voor een van de meest duurzame schoenontwerpen aller tijden, dat tot op de dag van vandaag zijn strakke, moderne esthetiek behoudt.

Hoewel de naam werd gegeven ter ere van Nike's plaatselijke NBA team, de Portland Trail Blazers, werd zijn populariteit geholpen door de beroemde San Antonio Spurs speler George "The Iceman" Gervin, die de Blazer koos vanwege de hoge kwaliteit en het inventieve gebruik van geavanceerde technologie. Zijn persoonlijke schoen had zijn bijnaam op de hiel gedrukt in plaats van het gebruikelijke Nike logo. Maar de kenmerkende Nike swoosh stond wel prominent langs de zijkant, en Gervin's steun stuwde de Blazer en het merk naar nationale bekendheid. Hoewel de Iceman Blazer nooit voor het publiek werd uitgebracht, was de overeenkomst naar alle waarschijnlijkheid een van de eerste exclusieve overeenkomsten voor spelers in de geschiedenis. Het was een briljante zet, want het legde de basis voor toekomstige samenwerkingen, waaronder Nike's legendarische samenwerking met Michael Jordan, die meer dan tien jaar later kwam.

Toen de Nike Blazer voor het eerst werd uitgebracht, was dat het toppunt van basketbaltechnologische innovatie. In de loop der jaren begon Nike zich echter te richten op andere modellen en nieuwere technologieën. Toen er meer geavanceerde basketbalschoenen op de markt kwamen, verdween de Blazer langzaam uit de schijnwerpers. Maar dat betekende niet dat het afgelopen was. In feite zou hij later worden overgenomen door een heel andere cultuur, die de loop van zijn geschiedenis veranderde.

Die cultuur was skateboarden. In de jaren 90 ontdekten leden van de skategemeenschap dat de rubberen zool van de Blazer, die ontworpen was voor grip op hardhouten banen, ook op een skateboard uitstekende stabiliteit bood. Door de stevige leren buitenkant konden ze allerlei expressieve trucs uitvoeren zonder dat de schoen uit elkaar viel. In overeenstemming met het nederige skater-ethos had de sneaker een no-frills gevoel dat perfect paste bij de cultuur. In 2005 bouwde Nike hierop voort door samen met Lance Mountain de Nike SB Blazer te ontwikkelen. Deze skateboard-specifieke Blazer introduceerde Zoom Air technologie in de zool en een gevoerde tong om de herhaalde schokken van de skater lifestyle te helpen opvangen.

Slechts een jaar later zou een andere samenwerking de Blazer nog meer fans opleveren. In samenwerking met het skateboard lifestyle merk Supreme bracht Nike drie luxe kleuren uit in zwart, wit en rood. Elk had een gewatteerde jasachtige bovenkant en hoogwaardige details zoals nep-slangenleren swooshes en een gouden hiellus. Dit luxe model leverde de sneaker destijds meer erkenning op, vooral in de modewereld, wat de weg vrijmaakte voor toekomstige samenwerkingen met andere merken.

Gewoonlijk moet een schoen, om lang relevant te blijven, zich aanpassen aan een steeds veranderende wereld. Dat geldt niet voor de Nike Blazer. Hij baande zijn eigen weg en bereikte een ongelooflijke levensduur door grotendeels ongewijzigd te blijven in zijn ontwerp terwijl de wereld om hem heen veranderde - opmerkelijk voor een sneaker die begon als basketbaltrainer.