3

Een kwetsbaar partnerschap

Vandaag de dag is Michael Jordans partnerschap met Nike ijzersterk, maar in de jaren 80 was het nog in de beginfase en mogelijk slechts tijdelijk. Jordan tekende in 1984 bij Nike nadat hem een deal was aangeboden die hij niet kon weigeren en leek tevreden met zijn eerste twee schoenen. De eerste was een doorslaand succes, terwijl de tweede nog verfijnder en stijlvoller was door een meer modieuze invalshoek te kiezen. In 1987 liep Jordans contract echter ten einde en dwaalden zijn gedachten af naar andere mogelijkheden buiten zijn werk met Nike. Dat veranderde allemaal toen een legendarische ontwerper zich in de strijd mengde en een opvallende nieuwe basketbaltrainer ontwierp die de samenwerking in een stroomversnelling bracht en de loop van de sneakergeschiedenis veranderde. Die schoen was de Air Jordan 3.

Moeilijke tijden

Toen Michael Jordan na een sterke schoolcarrière in 1984 bij de Chicago Bulls kwam, waren de verwachtingen voor zijn toekomst in de NBA hooggespannen. In zijn eerste drie seizoenen realiseerden mensen zich dat hij deze verwachtingen zou overtreffen en een van de, zo niet de grootste aller tijden zou worden. Dit maakte hem zeer gewild als het ging om endorsements en hoewel Nike hem vanaf het begin in hun boeken had staan, was de voortzetting van zijn eerste contract verre van gegarandeerd. Dit feit kwam scherp in beeld toen in 1987 de man die verantwoordelijk was voor het ontwerpen van de eerste twee Air Jordans, Peter Moore, het bedrijf verliet samen met Nike's Marketing VP, Rob Strasser, die degene was die Jordan in eerste instantie bij het merk had gecontracteerd. Zonder Moore's creatieve talent en Strasser's zakelijk inzicht, zou Nike grote moeite hebben om Jordan terug te lokken om nog een schoen te maken, laat staan de hele signature lijn die vandaag de dag bestaat. Wat de situatie nog uitdagender maakte, was het feit dat het duo, dat een sterke samenwerking was aangegaan in de tien jaar dat ze samen bij Nike werkten, zich had afgescheiden om hun eigen bedrijf Sports Inc. op te richten. Het duo had veel macht na hun eerdere wapenfeiten bij het Air Jordan team en begon te werken aan een plan om Michael Jordan aan hun kant te krijgen. Gelukkig voor Nike had Moore, voordat hij vertrok, een jonge ontwerper met de naam Tinker Hatfield belast met de creatie van de Air Jordan 3 - een schijnbaar kleine beslissing die ongelooflijk belangrijk werd in de geschiedenis van de Jordan signature lijn.

Een veelbelovende ontwerper

Vandaag de dag is Tinker Hatfield een van de meest gerespecteerde schoenontwerpers ter wereld, maar in 1987 was hij nog relatief onbekend buiten Nike. Hij was oorspronkelijk opgeleid als architect en werkte sinds 1981 in die hoedanigheid voor Nike, maar was pas in 1985 begonnen met het ontwerpen van schoenen. Twee jaar later liet hij al zien dat hij een van de besten in de business kon worden, met het ontwerp van de Air Trainer 1 - gemaakt voor de explosieve tennisster John McEnroe - en de revolutionaire Air Max 1. Bij het maken van de eerste had hij een groot inzicht getoond door te beseffen dat er een gat in de markt was voor een allround sportschoen, terwijl de laatste was geïnspireerd door zijn architectonische achtergrond. Het maken van een basketbalschoen voor de beste speler ter wereld was echter een heel ander verhaal en het was onduidelijk of het hem zou lukken. Naast zijn scherpe intuïtie en unieke achtergrond zou hij bij het ontwikkelen van de Air Jordan 3 nog een andere belangrijke vaardigheid laten zien die hem van zijn concurrenten zou onderscheiden - het vermogen om te luisteren.

Een onaangeboorde bron

Tegen de tijd dat Tinker de creatieve leiding over het project kreeg, lag het al zes maanden achter op schema en had hij alleen nog maar een reeks schetsen en ideeën van Moore. Zijn team had het moeilijk in de concurrentie met het pas opgerichte Sports Inc. en andere schoenengiganten zoals adidas, die Jordan's eerste keuze waren geweest voordat hij bij Nike tekende en die langzaam weer in het gesprek kwamen. Tinker realiseerde zich dat ze in Michael zelf een onaangeboorde bron hadden - bij het ontwerpen van iets, of het nu een gebouw of een schoen is, is het immers belangrijk om te weten wie het gaat gebruiken en waarvoor, zodat hun voorkeuren en eisen het ontwerpproces kunnen sturen. Hij vloog meteen naar MJ, die hij nog nooit eerder had ontmoet, om te begrijpen hoe hij dacht, hoe hij speelde en wat hij wilde in een schoen, zowel qua stijl als functionaliteit. Hier kwam zijn onconventionele achtergrond Tinker weer van pas. Tijdens zijn studie aan de Universiteit van Oregon was hij amateur atleet geweest onder Bill Bowerman. De hardloopcoach en medeoprichter van Nike stond erom bekend dat hij buiten de gebaande paden dacht als het op schoenontwerpen aankwam en hij werkte ook nauw samen met atleten om erachter te komen wat zij nodig hadden aan prestatiegericht schoeisel. Tinker nam beide dingen in zich op. Hij merkte dat Michael heel duidelijke ideeën had over wat hij wilde en dat hij zijn inbreng graag wilde horen. Een van Tinkers meesterwerken bij het ontwerpen van de Jordan 3 was dan ook om de belangrijkste gebruiker van de schoen nauw te betrekken bij het ontwerpproces en goed te luisteren naar zijn opmerkingen om er zeker van te zijn dat de schoen aan zijn verwachtingen zou voldoen. Toen hij naar huis vloog, had de jonge ontwerper alles wat hij nodig had om de volgende geweldige Jordan sneaker te maken.

Eisen vervullen

De persoonlijke ontmoeting met Michael Jordan had Tinker duidelijk geïnspireerd en hij stortte zich op zijn werk samen met zijn team, waartoe ook andere Nike stalwarts behoorden die al vroeg in hun carrière zaten, zoals Ron Dumas. De groep draaide lange diensten en sliep nauwelijks om het prototype op tijd klaar te krijgen voor de deadline. Hij schreef het Air Jordan Manifest, waarin hij zijn indrukken samenvatte van de man die hij die dag voor het eerst had ontmoet. Hij zei dingen als "Michael Jordan laat mij zien dat jeugdige uitbundigheid, plezier en verlangen geen clowneske, ongenuanceerde en luidruchtige aanstellerij hoeft te zijn" en beschreef hem als "goed opgeleid en geanimeerd" met "klasse en stijl". Zijn doel was om aan alle wensen van de basketbalspeler te voldoen en het ontwerp Jordan's gevoel voor plezier en honger om te winnen mee te geven en het tegelijkertijd modieus en verfijnd te maken. Een van zijn meest veeleisende wensen was een schoen die niet hoefde in te lopen en die direct uit de doos comfortabel zat, zodat hij elke wedstrijd een gloednieuw paar kon dragen. Hij wilde ook dat de schoen lichter zou zijn en een lagere snit rond de kraag zou hebben, waardoor hij zich vrijer over het veld zou kunnen bewegen en de ongelooflijke "air" zou krijgen waar hij bekend om begon te worden. Tinker had ook Michael's voorliefde voor dure mode opgemerkt en zijn neiging om luxe pakken en Italiaanse leren schoenen te dragen op evenementen en feestjes. Met deze dingen in gedachten verruilde hij het stijve leer dat op andere basketbalschoenen uit die tijd werd gebruikt voor floaterleer, dat een natuurlijke korrelige afwerking heeft, waardoor het lichter, zachter en prettiger aanvoelt. Het is nog steeds zeer duurzaam en het looiproces is zodanig dat het leer met een reeks verschillende kleuren kan worden geverfd. Hij vormde ook het leer rond de kraag naar een lagere, mid-top hoogte, waardoor het flexibeler werd, maar nog steeds de enkels beschermde - een primeur voor een basketbalschoen in die tijd die Nike later samenvatte met de volgende zin: "Driekwart hoogte is ontworpen voor spelers die onbeperkte flexie van de enkels willen als ze op en neer bewegen op het veld." Deze eenvoudige veranderingen gaven Michael een basketbaltrainer die hij elke wedstrijd vers uit de doos kon dragen, die zowel licht als duurzaam was met een elegante, verfijnde esthetiek.

Opvallende kenmerken

Met deze belangrijke kenmerken ging Tinker verder met andere ontwerpaspecten, die te zien zijn in een van zijn schetsen van 26 juli 1987. Gelabeld "AJ. Revelation White Shoe" en met een kleiner opschrift "Mijn favoriet tot nu toe", markeerde het de 100% witte volnerf floater naast comfortverhogende kenmerken zoals de perforaties op de bovenkant van de voet en de "goede kwaliteit duraplush" kraag. Daarnaast staan twee van de meest opvallende elementen van de Jordan 3 op de tekening - de overlays met olifantenprint op de voorvoet en de hiel, en het Jumpman-logo. De eerste wordt "Cement of Jade Grey Elephant Hide" genoemd en de tweede "Little Man Jordan Patch". Beide bescheiden namen, terwijl de eerste de AJ3 zou gaan definiëren en op veel andere Nike en Jordan sneakers zou terugkomen, werd de tweede het gedurfde symbool van het merk Jordan en is tot op de dag van vandaag een van de meest herkenbare merklogo's.

Het Jumpman logo

Het prototype van de Air Jordan 3 dat door Hatfield en zijn team was gemaakt, was alles waar Michael Jordan om had gevraagd en meer. De mid-cut kraag gaf hem flexibiliteit om makkelijk over het veld te bewegen terwijl het ook zijn enkels beschermde, het getrommelde leer was zacht en soepel toen de schoenen gloednieuw waren, zodat hij voor elke wedstrijd een nieuw paar kon dragen, en de exotische panelen met olifantenprint op de teen en hiel gaven de schoen een luxe uitstraling die leek op de fijne Italiaanse schoenen die hij graag droeg, waardoor de schoen zowel modieus als functioneel was. Tinker had ook zijn innovatieve Nike Air-venster in de hiel van de Air Max 1 overgenomen en was de eerste Jordan basketbal sneaker die de dempingtechnologie in de tussenzool liet zien. Hij voegde ook een overdreven hielpaneel toe dat het Nike Air logo bevatte en de enige plek op de buitenkant was met een Nike swoosh. De AJ3 trad in de voetsporen van de AJ2 door het ontbreken van branding op de zijwand. Het belangrijkste was echter dat de visionaire ontwerper iets had gedaan waar niemand anders aan had gedacht: Jordan zelf in het hart van de sneaker plaatsen met het Jumpman-logo prominent in het midden van de tong. Interessant genoeg was dit niet zijn eerste ingeving, want zijn vroege schetsen lieten de sneaker zien met zwiepjes op de flanken zoals de Air Jordan 1 - een kenmerk dat speels werd gereproduceerd op de Air Jordan 3 Tinker Hatfield in 2018. Gelukkig vond hij de afbeelding, voor het eerst vastgelegd tijdens een fotoshoot voor Life magazine in de aanloop naar de Olympische Spelen van 1984 en later nagemaakt door Nike, tussen de schetsen van Peter Moore. Het dynamische silhouet van Jordan die door de lucht springt met zijn arm uitgestrekt naar de hoepel vatte alles samen over de speler en zijn ongelooflijke beweging en vlucht. Het logo was nooit bedoeld voor gebruik op de schoen zelf, alleen als marketingmateriaal, maar in een ander moment van genialiteit realiseerde Tinker zich dat het geven van een prominente plaats aan de Jumpman op de tong de Jordan signature lijn een sterkere individuele identiteit zou geven terwijl het ook indruk zou maken op Michael en zijn sneakers zou onderscheiden van Nike's andere modellen.

Een historische worp

Ondanks het feit dat Tinker een schoen ontwierp die ogenschijnlijk perfect leek voor Michael, was er iets mis toen hij aankwam bij de pitch meeting - Jordan was afwezig. Samen met Nike medeoprichter Phil Knight en de familie van de speler wachtte hij vier uur lang nerveus tot Michael eindelijk door de deur kwam. Hij was gaan golfen met niemand minder dan Peter Moore en Rob Strasser, die hun eigen pitch hadden gemaakt waarom hij bij hen zou moeten komen werken bij Sports Inc. Nadat hij die dag al een overtuigend voorstel had gekregen en nog steeds overwoog om met adidas in zee te gaan, was het niet het beste moment voor Jordan om over nog een andere sneaker te horen. Het was het moment om te maken of te breken voor Tinker en in veel opzichten waren de kansen tegen hem. Dat maakt wat er daarna gebeurde nog opmerkelijker. Hij ging bij Michael zitten en herinnerde hem aan hun eerdere gesprek en zijn verzoeken, voordat hij uitlegde hoe hij aan elk verzoek had voldaan. Toen Michael begon bij te draaien, werd het prototype onthuld. Zijn glimlach werd breder toen hij zich realiseerde dat Tinker echt had geluisterd. De fijne materialen, de lagere kraag, de afbeelding met olifantenprint - alles was er, en toen hij zijn eigen silhouet op de tong zag, was het helemaal perfect. Op dat moment was het duidelijk dat Tinker de juiste snaar had geraakt en Michael ging akkoord om nog een keer met Nike in zee te gaan. Jaren later geeft Phil Knight Tinker Hatfield nog steeds de credits voor het redden van zijn merk die dag.

Een speciaal All-Star weekend

Nu de trouw van Jordan opnieuw verzekerd was, stond Nike voor de uitdaging om het nieuwste model met succes te lanceren. Net als bij de vorige twee versies speelde Michael een grote rol door de schoen te dragen terwijl hij deed wat hij het beste kon - indruk maken op het basketbalveld. Hij was al in november 1987 in de Air Jordan 3 te zien, maar het was zijn optreden tijdens het NBA All-Star Weekend begin februari 1988 dat het nieuwe ontwerp echt in de schijnwerpers zette. In een van de bekendste Slam Dunk-competities uit de basketbalgeschiedenis droeg MJ de Jordan 3 White Cement-kleurstelling terwijl hij het opnam tegen de beste spelers uit die tijd. In de finale ontmoette hij rivaal Dominique Wilkins, die Jordan had verslagen toen de twee elkaar voor het eerst ontmoetten in 1985. Door blessures van beide spelers konden ze het in '86 en '87 niet tegen elkaar opnemen, dus dit was hun eerste gevecht sinds Jordan een nederlaag tegen hem had geleden, wat hem nog gretiger maakte om te winnen. En als hij nog een extra stimulans nodig had, dan was het wel het feit dat de wedstrijd werd gehouden in het Chicago Stadium, waar duizenden fans hem aanmoedigden. Op dat moment waren de twee mannen de topscorers van de competitie en de finale was een felbevochten wedstrijd. Bij het ingaan van de laatste worp had Jordan een bijna perfecte score van 49 punten nodig om de overwinning veilig te stellen. Hij liep helemaal naar de andere kant van het veld om zijn aanloop te beginnen, draaide zich om en snelde terug over de hele lengte, waarbij hij een enorme snelheid opbouwde. Hij steeg op vanaf de vrije worplijn en lanceerde zichzelf door de lucht, waarbij hij de bal met alleen zijn rechterhand in het net sloeg en de hoogst mogelijke score van 50 punten behaalde om de Slam Dunk voor het tweede jaar op rij te winnen. Het publiek was niet alleen onder de indruk van zijn prestaties op het veld, maar hij liet ook de Air Jordan 3 zien, waarmee hij sneakerfans verraste met een stijlvolle nieuwe basketbaltrainer die duidelijk veel veerkracht had. Slechts een dag later verscheen hij bij de All-Star Game in een andere kleur: Black Cement. Hoewel dit de enige keer was dat hij dit specifieke ontwerp op het veld droeg, maakte hij er een gedenkwaardige gebeurtenis van. Hij scoorde 40 punten voor meer dan 18.000 supporters in een MVP-winnende prestatie die het profiel van de schoen verder versterkte.

OG kleurstellingen

De White Cement en Black Cement colourways kwamen rond dezelfde tijd uit als dit geweldige weekend en werden allebei onmiddellijke hits dankzij Jordan's prestaties. Hij zette zijn geweldige vorm voort in de rest van dat seizoen en droeg de White Cement voor het grootste deel, voordat hij overstapte naar een van de vier originele kleurstellingen, Fire Red, voor de playoffs van 1988. Het vierde ontwerp, bekend als True Blue, droeg hij slechts één keer in 1988, tijdens een oefenwedstrijd tussen de NBA All-Stars en Team USA, en hij zou er pas weer in te zien zijn in 2001, toen hij de laatste jaren van zijn carrière speelde bij de Washington Wizards.

Een indrukwekkend seizoen

In het seizoen '87-'88 presteerde MJ op een ongelooflijk hoog niveau en had hij een van de beste jaren uit zijn carrière wat statistieken betreft, ook al slaagden de Bulls er opnieuw niet in om de titel te winnen. Hij kreeg gezelschap van belangrijke teamgenoten, waaronder Scottie Pippen en Horace Grant, die later de spil zouden worden van het team dat in 1991 en daarna het kampioenschap zou winnen, terwijl Phil Jackon lid werd van de coachingstaf en als assistent aan de slag ging voordat hij in de jaren 90 hoofdtrainer werd. Dit alles hielp Jordan bij het winnen van zijn eerste NBA MVP award en zijn enige onderscheiding als verdediger van het jaar in 1988. Hij eindigde ook voor het tweede achtereenvolgende jaar als scoringskampioen en was zelfs voor het eerst Steals Leader. Elk van deze prestaties kwam tot stand terwijl hij de Air Jordan 3 droeg, waardoor zijn plaats in de sneakergeschiedenis werd verstevigd.

Michael Jordan en Mars Blackmon

Maar het waren niet alleen Michael's on-court capriolen die de schoen populairder maakten, het was ook zijn off-court persoonlijkheid. Het was vooral zijn onvergetelijke reclame met Spike Lee's fictieve personage Mars Blackmon uit de hitfilm She's Gotta Have It uit 1986. In de zwart-wit film is Mars een eigenzinnige sneakerfan en Jordan-enthousiasteling, waardoor hij een herkenbaar individu is wanneer hij verschijnt naast de geïdealiseerde figuur van Michael Jordan. Het tweetal verscheen in gedrukte advertenties, waaronder een spread van twee pagina's met Michael in Black Cement en Mars in White Cement, met de tekst "The Best on Earth" onder de eerste en "The Best on Mars" onder de tweede. Maar misschien nog wel memorabeler waren hun tv-reclames, die leidden tot slagzinnen als "It's gotta be the shoes!", een beroemde uitspraak van Mars toen hij probeerde uit te vinden wat Michael zo goed maakte. Eén reclamespot begint met een close-up van Mars naast een basketbalhoepel terwijl hij beweert de beste te zijn. Zijn reden voor deze uitspraak: "Air Jordan, Air Jordan, Air Jordan", die Mars herhaalt terwijl de camera naar beneden draait om te laten zien hoe hij op Michael's schouders staat in de Air Jordan 3 White Cement. MJ loopt weg en Mars hangt aan de hoepel en schreeuwt "Money, Money, why you wanna do that to me?", waardoor Money een van de vele bijnamen van Jordan werd. Het komische duo verscheen samen in een hele reeks advertenties die de populariteit van de schoen een boost gaven. Ze vormden een winnend partnerschap waarmee ze speelden in verschillende latere Jordan-sneakers.

Michael Jordan en Tinker Hatfield

Een andere krachtige samenwerking die voortkwam uit de Air Jordan 3 was die tussen Hatfield en Jordan. De getalenteerde ontwerper veranderde de regels voor schoenensamenwerkingen met atleten door rekening te houden met de wensen en behoeften van de spelers om schoeisel te creëren dat hen echt van dienst zou zijn. Zijn beslissing om Jordan zo prominent op de schoen zelf te zetten, maakte hem geliefd bij de man. Het was een symbolisch gebaar van zijn belang voor zowel Hatfield als Nike, waardoor hij een echte medewerker werd voor zijn eigen signatuurlijn. Jordan heeft sindsdien het team dat aan de AJ3 werkte geprezen voor het bouwen van een tijdloos product en verwees zelfs naar Tinker als zijn "rechterhand" bij alles wat met design te maken had, omdat de twee door de jaren heen erg close zijn geworden. Ze maakten samen nog veel meer Jordan sneakers en Tinker ontwierp ook tientallen schoenen voor Nike gedurende meer dan drie decennia bij het bedrijf, waar hij eindigde als Vice President voor Design en Speciale Projecten.

Een legende eren

Zelfs met alle nieuwe Jordan sneakers die in de loop der jaren zijn uitgekomen, is de Air Jordan 3 populair gebleven en vandaag de dag nog steeds even verzamelwaardig als toen hij voor het eerst werd uitgebracht. De vier originele kleurstellingen, die in 1988 een openbaring waren, zijn bijzonder geliefd. White Cement en Black Cement zijn beide meerdere keren opnieuw uitgebracht nadat de eerste retroversies in 1994 waren gelanceerd. Fans van de Fire Red en True Blue moesten iets langer wachten, de laatste kwam in 2001 en de eerste pas in 2007. Er wordt gezegd dat deze retro sneakers als een van de eersten de opkomst van de retromarkt hebben beïnvloed en dat ze er mede voor hebben gezorgd dat basketbalsneakers culturele iconen zijn geworden in plaats van alleen maar functionele items, iets wat mogelijk is beïnvloed door het talent van Kobe Bryant aan het begin van de jaren 2000. De NBA-superster koos ervoor om zijn grote mentor, Michael Jordan, te eren door de True Blue retro te dragen tijdens de All-Star Game van 2003 - Jordan's 14e en laatste keer op het beursevenement voordat hij definitief met pensioen ging. Kobe, de ster van de LA Lakers, die net drie overwinningen achter de rug hadden, was ongelooflijk populair in die tijd en leidde de stemmen in de fanstemmen om de eerste naam op het teamformulier van de Western Conference te worden. In een verbazingwekkende strijd zette Jordan het team van de Eastern Conference twee punten voor met nog 4,8 seconden te spelen in overtime, voordat Kobe terugsloeg door twee van zijn drie vrije worpen te maken en de wedstrijd naar een ongekende dubbele overtime te leiden. Het westerse team won en na de wedstrijd werd Jordans opmerkelijke carrière gevierd met een optreden van Mariah Carey en een film van zijn beste sportmomenten. Kobe ontving vaak gepersonaliseerde sneakers van zijn mentor, waaronder een op Lakers geïnspireerde versie van de Air Jordan 3. Zijn verschijning in de True Blue was een eerbetoon aan Jordan en bracht het silhouet onder de aandacht van een hele nieuwe generatie sneakerfans. Hierdoor bleef de populariteit groeien door andere beroemdheden, zoals de Amerikaanse rapper DJ Khaled, die zijn eigen unieke versie kreeg in 2017, de bekroonde Colombiaanse zanger J Balvin, die meewerkte aan twee AJ3-kleurstellingen in 2023 en 2024, en Justin Timberlake, de wereldster die optrad in een gepersonaliseerd paar tijdens de 2018 Super Bowl halftime show. Daarnaast zijn er unieke en opvallende samenwerkingen geweest met Fragment Design, A Ma Maniére en vele andere modemerken - een bewijs van de tijdloze kwaliteit van de Jordan 3.

Een blijvende erfenis

Met het ontwerpen van de Jordan 3 deed Hatfield iets ongelooflijks. Hij slaagde erin om de gewenste prestatie-eigenschappen van Jordan te combineren met de stijl die hij eiste als modevolger in één sneaker. Het opvallende ontwerp en de stijlvolle materialen van hoge kwaliteit zorgden voor een evolutie van de signature Jordan-lijn, waardoor hij eruitzag als geen enkele andere basketbaltrainer in die tijd en zowel qua esthetiek als technologie een nieuwe standaard voor de industrie vormde. De lijst met primeurs maakte er niet alleen een populair silhouet van, het bracht Michael ook terug in de kudde en transformeerde een ontluikende samenwerking in iets dat als basis zou dienen voor een van de meest monumentale schoenmerken in de geschiedenis. Voor zijn aandeel in dit opmerkelijke verhaal zal de Air Jordan 3 voor altijd herinnerd worden als de schoen die Nike redde en zijn illustere ontwerper, de man die het mogelijk maakte.